περασαν...σκορπιζοντας

παρουσιολογιο...
(καθε ομοιοτητα με την πραγματικοτητα τυχαια και μυθιστορηματικη)

παλιοι μαθητες που εμειναν στην μικροιστορια
Λουντέμης Μενέλαος (1930...)
Μοίρας Αθανάσιος (1930...)
Μωϋσιάδης Μωϋσής (1930...)
Αβραμάκος και Κωστάκης (1941-42 αναφορά σε "ΣΤΑΛΑΓΚ VI C" σ.26-27 Όμηρου Πέλλα )

ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟ 1956...ΟΣΩΝ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ...

οι κηδεμονες μας (...οσους θυμόμαστε)

Διευθυντές

· Ιακώβου Κων/νος (1934-1935) (1946-56 στο Οικ. Φλώρινας)

· Αρχόπουλος Γεώργιος (1935-1946) (…1934 στο Οικ. Φλώρινας)

· Ιωαννίδης Αναστάσιος (1946-1956)
[οικογένεια: Γιάννης]

· Ιακώβου Κων/νος (1956-59)
[οικογένεια: Νίνα, Νώνης, Λιλίκα Χατζητζίβα, Μαίρη Γερογιάννη]

· Πολυξενίδης Παναγιώτης (1959-1981)
[οικογένεια: Ασημίνα, Αντωνία…]

· Παρτσανάκης Λευτέρης (1961-1987)

· Σεκερτζής Γιώργος (1987-2001) τελευταίος

Παιδονόμοι

· Σημάδης Ηλίας (1945...)

· Μελικίδης Αλέκος (1953-1969)

Δάσκαλοι

· Όμηρος Πέλας (1941-1943)

· Λαμπρόπουλος Νικόλαος (1941-1943)

· Παρτσανάκης Λευτέρης (1961-1981)

· Ταράτσας Ιωάννης

· Ζαχαριάδης Χρήστος (Χρυσή)

· Δήμας Παντελής

· Σεκερτζής Γιώργος (1983-1987)

Διαχειριστές

· Κωίδης Χρήστος(για τα παιδιά "Τσίφτης", διαχεριστής ως το 1964)

· Χατζηανδρέογλου Γιώργος (1964-1993) τελευταίος

Νοσοκόμες

· Φρόσω Γούλιου

· Παρθένα Νιξαρλίδου-Παρτσανάκη

Ραφτριες

· Μοίρα-Ουγκρίνου Ευδοκία (1934-1935)

· Μαργαρίτα Τσακλάνη (από Ιωάννινα)

Μαγείρισες

· Μαρία…(1934…)

· Δήμητρα Καραβασίλη

· Αμαλία Μερκουριάδου

Πλύντριες και επεύθυνες Λουτρού

· Σοφία…(1934…)

· Βαγγελιώ (1934…)

· Ιορδάνα-Ντάνα Γάτσου

· Μάγδα Μούσιου

· Φρόσω Καρακαλπακίδου

· Άννα Σαντουρτζόγλου

Καθαρίστρια

Χρυσούλα Σαμουηλίδου

Έκτακτο προσωπικό

Νίκος Ορφανίδης (Τσαγκάρης)

Που πηγαμε μετα...

ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ (ΜΕ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΑ)
* Παπάφειο, Θεσσαλονίκη 1903-ως σήμερα (Τεχνική και Μουσική Σχολή)
* Αριστοτέλης, Καλαμαριά (Τεχνική Σχολή)
και Ευκλείδης, Θεσσαλονίκη (Ανωτέρα Τεχνική Σχολή)
* Σέρρες (Αγροτική Σχολή)
* Πτολεμαίδα (Αγροτική και Τεχνική Σχολή)
* Γρεβενά (Αγροτική Σχολή)
* Κομοτηνή (Αγροτική Σχολή)
* Τζάνειο, Πειραιάς (Τεχνική Σχολή)
και Σιβυτανίδειος, Αθήνα (Ανωτέρα Τεχνική Σχολή)

Ιστορικές Αναφορές (Ι)

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΔΕΣΣΑΣ

(17-18 Οκτωβρίου 1912)

του κ.Πέτρου Σεκερτζή

……….

Στις 15 Οκτωβρίου παραιτούνται οι Τουρκικές αρχές και αναλαμβάνουν τη φρούρηση της Έδεσσας οι Έλληνες κάτοικοί της. Στις 16 Οκτωβρίου ο δήμαρχος Αλή Ριζά πηγαίνει στις φυλακές της πόλης, αποφυλακίζει τους κρατούμενους και ο Γκαλίπ μπέης εγκαθίσταται στο κτίριο της Μητρόπολης όχι τόσο για να προστατευθεί από τους χριστιανούς, αλλά για να αποφύγει τη οργή όσων από τους Τούρκους είχαν την αντίθετη με αυτόν γνώμη για την παράδοση της πόλης.

Το βράδυ της 17^ης Οκτωβρίου η έκτη ημιλαρχία υπό τον ανθυπίλαρχο Αργύριο Σταυρόπουλο εξορμά από τη Βέροια και καταλαμβάνει το σιδηροδρομικό σταθμό Σκύδρας.

Την επόμενη μέρα, Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 1912, γιορτή του Αγίου Λουκά, πολιούχου από τότε της πόλης μας, τρεις στρατιώτες ως προμετωπίδα του προελαύνοντος ελληνικού στρατού, ο Βρασίδας Λαγωνίκος, ο Νικόλαος Αγγελής και ο Νικόλαος Λιβανός καταλαμβάνουν το σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης μας αφού συνεπλάκησαν με την εκεί ευρισκόμενη τουρκική φρουρά. Από τους πυροβολισμούς σκοτώθηκαν ο ιερέας του χωριού Σωτήρα, ο δεκαπεντάχρονος μαθητής Ψυχογιός και ένας μαθητής του οικοτροφείου. Ήταν οι τελευταίοι νεκροί πριν την απελευθέρωση της πόλης.

Ενα παιδι (που απο εκει...) μετρουσε τ΄ αστρα

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ (1906-1977)
Ο Μενέλαος Λουντέμης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Δημήτρης Βαλασιάδης και προερχόταν από εύπορη οικογένεια της Πόλης που χρεοκόπησε μετά από την εγκατάστασή της στο ελληνικό κράτος. Σε παιδική ηλικία έζησε για λίγο στο κρατικό οικοτροφείο της Έδεσσας, σύντομα όμως μπήκε στη βιοπάλη (γραμματοδιδάσκαλος, ψάλτης, εργάτης στα τεχνικά έργα του Γαλλικού ποταμού). Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και εντάχθηκε στο ΕΑΜ, όπου διετέλεσε και γραμματέας της οργάνωσης διανοουμένων. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου εξορίστηκε στη Μακρόνησο και τον Άη Στράτη και το 1958 πέρασε από δίκη για το βιβλίο του Βουρκωμένες μέρες. Από το 1958 ως τη μεταπολίτευση του 1974 έζησε αυτοεξόριστος στη Ρουμανία, ενώ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου του είχε αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια. Πέθανε στην Αθήνα, ενώ οδηγούσε, από καρδιακή προσβολή.